مسیر تنظیمی عمل ضد دیابتی سروتونین کشف گردید

اطلاعات جدید بدست آمده توسط کارهای تحقیقاتی دانشمندان مرکز پزشکی جنوب غربی  UTمشخص نمود که یک مادۀ شیمیایی مغزی که کنترل کنندۀ احساسات و حالات روحی و خواب افراد است، می تواند دارای تأثیرات ضددیابتی باشد.

یافته های این تحقیق که بصورت آنلاین در مجلۀ Nature Neuroscience قابل دسترس است، نشان می دهد که چرا در افرادی که از برخی داروهای ضد سایکوزی که بروی پیام رسانی سروتونین تأثیر می گذارند استفاده می کنند، گاهی مشکلات متابولیکی نظیر اضافه وزن و ابتلأ به دیابت ظهور می کند.

پرفسور Elmquist می گوید: در این تحقیق ما به شرح مسیری در مغز پرداختیم که اعمال ضد دیابتی پیام رسانی سروتونین را توضیح می دهد . این کشف به ما نشان می دهد که داروهای تأثیر گذار بر عملکرد سروتونین می توانند دارای تأثیرات ضد دیابتی باشند. این تأثیر با تغذیه و وزن بدن ارتباطی ندارد.

در این تحقیقات ، دانشمندان از مدل حیوانی موشهایی استفاده کردند که در آنها تولید رسپتورهای سروتونین( 5 هیدروکسی تریپتامین 2C نام دارد) در تمام بدنشان ممانعت شده بود. بدون عمل این رسپتورها ، کبد موش دچار مقاومت به انسولین می شود.

در تحقیقات قبلی محققین بر نقش این رسپتورها در مغز در تنظیم انرژی و متابولیسم گلوکز در بدن تأکید کردند. زمانیکه این رسپتورها توسط سروتونین فعال می شوند، اشتهای فردکاهش می یابد. تاکنون مشخص نبود که کدام نوع از نرونهای مغزی واسطۀ عملکرد سروتونین برای تنظیم غلظت قند خون است. برای پی بردن به این موضوع محققین ، گروه دیگری از موشهایی که با دستکاری ژنتیکی رسپتورهای سروتونین آنها در تمام بدن بجز در گروهی از سلولهای مغزی بنام پرواپیوملانوکورتین (Pro- opiomelanocortin) یا POMC مهار شده بود، استفاده کردند. نرون های POMC در هیپوتالاموس یافت می شوند و نقش مهمی در کاهش اشتها و القاء کاهش وزن دارند. محققین دریافتند که آنها می توانند با فعال سازی مجدد گیرنده های سروتونینی تنها در نرونهای POMC مقاومت به انسولین درکبد را بر طرف کنند. باز گرداندن توانایی رسپتورهای بلاک شده در تمام بدن برای اتصال مجدد به سروتونین می تواند اساساً موش را از بروز بیماریهای متابولیک محافظت کند. دکتر Elmquist که این تحقیق را در موشها انجام داده است معتقد است که این کار را می توان در کنترل قندخون در انسان بکار برد. او می افزاید: یافته های این تحقیق داده های تحقیق قبلی را مبنی بر وجود گروه خاصی از نرونهای POMC در مغز که مسئول تنظیم فعالیت کبد و متابولیسم قندخون هستند، تأیید می کند. قدم بعدی مشخص کردن اتفاقاتی است که در تغذیه و وزن بدن و متابولیسم کبدی موش های دستکاری شدۀ ژنتیکی که فاقد رسپتور سروتونینی تنها در نورونهای POMC هستند ، می باشد.

منبع: www.sciencedaily.com